Co robić, gdy brakuje zawiązka zęba stałego?

Wrodzony brak zawiązków zębów w uzębieniu stałym nazywany jest hipodoncją lub agenezą zębów. Taka przypadłość jest stosunkowo rzadka i dotyka jedynie około 5% populacji. U niektórych osób braki zawiązków zębów dotyczą też uzębienia mlecznego, jednak do takich problemów dochodzi dużo rzadziej. W dzisiejszym wpisie na blogu kliniki stomatologicznej Viscardi w Tychach tłumaczymy, jakie mogą być przyczyny braków zawiązków zębów oraz jakie są dostępne metody radzenia sobie z tego typu problemami.

 

Co to jest zawiązek zęba?

Zawiązki to będące jeszcze w okresie rozwojowym niewyrżnięte zęby mleczne lub stałe. Zawiązki zębów mlecznych powstają już  w 4. miesiącu życia płodowego. Aż do momentu wyrżnięcia w okolicach 6. miesiąca życia pozostają jednak w pozycji wargowej. U każdego człowieka powinno być w sumie 20 zębów mlecznych.

Z kolei pierwsze zalążki zębów stałych zaczynają się tworzyć między 6. a 8. miesiącem życia płodowego. W okolicach 6 miesiąca życia dziecka zaczynają się też rozwijać zalążki pozostałych zębów, najpierw drugich zębów trzonowych, a następnie ewentualnie zębów mądrości. Wyrzynanie zębów stałych następuje w okresie od 6. do 14. roku życia, z kolei do wyrżnięcia ósemek dochodzi później bo dopiero między 17. a 25. rokiem życia.

 

Możliwe przyczyny braku zawiązków zębów

Hipodoncja to problem, którego przyczyny są nie do końca znane. Najczęściej wskazywanymi przyczynami braku zalążków zębów są zaburzenia rozwojowe tkanki ektodermalnej, zaburzenia przemiany materii oraz zaburzenia hormonalne. Często wskazywane są też różnego typu czynniki środowiskowe, np. przebyte przez matkę w trakcie ciąży infekcje lub stosowane wówczas przez nią leki. Wpływ na powstanie hipodoncji mogą mieć też źle zbilansowana dieta matki w trakcie ciąży, powstanie konfliktu serologicznego lub spożywanie alkoholu. Brak zalążków zębów może być też spowodowany czynnikami genetycznymi.

 

Metody leczenia braku zawiązków zębów stałych

Leczenie braku zawiązków zębów zazwyczaj jest wielospecjalistycznym zajęciem. Biorą w nim udział m.in. specjaliści z zakresu pedodoncji, ortodoncji oraz protetyki stomatologicznej. Istnieje kilka możliwości i sposobów leczenia tego typu problemów. Wybór najlepszej powinien zależeć od takich czynników, jak wiek pacjenta, ilość i rodzaje brakujących zębów, inne nieprawidłowości zgryzu. W trakcie dobierania najlepszej metody leczenia konieczna jest dokładna diagnostyka pacjenta, włącznie z wykonaniem zdjęcia pantomograficznego łuków zębowych. Często u pacjentów, u których diagnozuje się brak zawiązka zęba stałego, stosowaną metodą leczenia jest wszczepienie implanta stomatologicznego. Filar implanta pełni funkcję korzenia zęba, więc wszczepiony implant idealnie spełnia swoją funkcję.

 Poza implantami najczęściej stosowanymi metodami leczenia braków zawiązków zębowych i związanych z tym braków w uzębieniu są:

• Leczenie ortodontyczne, które np. przy braku dwójek umożliwia przesunięcie sąsiadujących z powstałymi lukami zębów w taki sposób, aby obecne braki nie były widoczne i odczuwane przez pacjenta.
• Leczenie protetyczne – czyli zastosowanie np. mostów protetycznych w celu zasłonięcia powstałej luki.
• Przyklejanie licówek.