W jaki sposób przebiega choroba próchnicowa zębów?

Jak każdy wie, choroba próchnicowa stanowi zawsze największe zagrożenie dla naszych zębów. To właśnie z jej powodu powinniśmy co sześć miesięcy umawiać się na wizyty kontrolne w gabinecie stomatologicznym, to z jej powodu staramy się jak najdokładniej szczotkować swoje zęby oraz wykonywać inne zalecane zabiegi codziennej higieny jamy ustnej. Powstanie na zębach próchnicy jest związane z działaniem w obrębie jamy ustnej bakterii oraz kwasów, które powodują osłabienie szkliwa i struktury zębów. W naszym dzisiejszym wpisie na blogu postaramy się Państwu dokładniej wytłumaczyć, jak dochodzi do powstawania choroby próchnicowej oraz jakie są etapy jej rozwoju.

W jaki sposób dochodzi do powstania choroby próchnicowej zębów?

Z definicji próchnica jest to choroba bakteryjna twardych tkanek zębów. Jej powstanie jest efektem działania osiadających na zębach bakterii, jednak nie wszystkich. Według przeprowadzonych badań, w jamie ustnej każdego człowieka znajduje się aż 300 gatunków bakterii. Niektóre z nich są jednak dla nas całkowicie nieszkodliwe. Wpływ na powstawanie próchnicy na zębach mają tylko te bakterie, które powodują powstawanie kwasów organicznych oraz rozkładanie cukrów. Najgroźniejszymi gatunkami znajdujących się w jamie ustnej bakterii są te z gatunku Streptococcus mutans. Ich działanie powoduje powstawanie na powierzchni zębów miękkiego i bardzo szczelnie do nich przywierającego żółtego nalotu, który wszyscy znamy pod nazwą „płytka nazębna” i który po pewnym czasie przeobraża się w znacznie trudniejszy do usunięcia kamień nazębny. Powstająca później w tych dwóch elementach próchnica powoduje stopniowe odwapnianie struktury zęba oraz prowadzi do powolnego rozpadu jego twardych tkanek, co w konsekwencji doprowadza do tego, że bakterie otrzymują możliwość przedostania się do wnętrza zęba i doprowadzają w ten sposób do powstania w nim ubytku.

3 najważniejsze etapy rozwoju próchnicy zębów

Choroba próchnicowa zawsze przebiega kilkuetapowo. Dokładny czas trwania wszystkich etapów zależy od wielu czynników, dlatego też ciężko jest z góry określić, ile dokładnie czasu bakterie potrzebują, żeby doprowadzić do powstania ubytku lub dalej, do zakażenia znajdującej się w kanałach zęba miazgi.

W pierwszym etapie próchnica jest widoczna na zębach jedynie w postaci niewielkiego odwapnienia, czyli w postaci niewielkich białych lub nieco ciemniejszych plamek. Na tym etapie choroby próchnicowej nie dochodzi jeszcze do powstania ubytku. Próchnicę można usunąć poprzez dokładne wyczyszczenie zęba oraz zabezpieczenie go specjalnym preparatem zawierającym fluor. Zabieg ten nazywa się remineralizacją szkliwa. Próchnicę na tym etapie można wykryć tylko w trakcie wizyty kontrolnej u stomatologa. Sami bowiem nie mamy możliwości dostrzec tak niewielkich zmian na swoich zębach.

W drugim etapie bakterie próchnicowe docierają już znacznie dalej. Udaje im się nieco rozbić strukturę zęba i doprowadzić do rozpadu jego twardej tkanki. Bakterie przedostają się do wnętrza zęba doprowadzając tym samym do powstania w nim ubytku. Na tym etapie choroby, remineralizacja szkliwa niewiele już może zdziałać. Żeby wyleczyć tak rozwinięta chorobę próchnicową, niezbędne jest dokładne wyczyszczenie powstałego ubytku, czyli przeprowadzenie tak bardzo nielubianego przez pacjentów borowania, uformowanie ubytku oraz szczelne wypełnienie go plombą.

To jednak jeszcze nie wszystkie etapy próchnicy zębów. W ostatnim etapie bakterie próchnicowe, po pokonaniu już szkliwa i przedostaniu się w głąb zębiny, ostatecznie radzą sobie także z nią i dochodzą jeszcze dalej, czyli do unerwionej i ukrwionej miazgi w kanałach zębowych. Na tym etapie rozwoju próchnicy pacjent zgłasza się do dentysty nie na rutynową wizytę kontrolną, tylko z powodu odczuwania bardzo silnego bólu. Do wyleczenia tak bardzo rozwiniętej próchnicy zębów nie wystarczy już jedynie oczyszczenie ubytku i wypełnienie go plomba, tylko konieczne jest również dokładne wyczyszczenie kanałów zęba, czyli przeprowadzenie leczenia kanałowego. W wyniku takiego leczenia ząb przez usuniecie miazgi stanie się martwy, ale będzie mógł nadal spełniać swoje funkcje i nie będzie trzeba go odbudowywać z zastosowaniem uzupełnień protetycznych.